مشایه اربعین شهدای خدمت در مشهد

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «صبح توس»؛ سوار قطار شهری می‌شوم، جمعیت زیادی به چشم می‌خورد، دختری کنارم می‌ایستد، به بهانه‌ای سر صحبت را با او باز می‌کنم. می‌گوید مقصدش ایستگاه بسیج است و می‌خواهد به حرم برود.

می‌گویم چه روز شلوغی را برای زیارت انتخاب کرده‌ای، آخر امروز اربعین شهدای خدمت است.

می‌گوید اصلا به همین خاطر آمده‌ام. آخر من خیلی مدیون شهید رئیسی هستم.

می‌گویم ما همه مدیونیم، اما او سرش را پایین انداخته و می‌گوید: من بیش از همه به او مدیونم، چرا که در سه سال خدمتش همواره او را به باد انتقاد می‌گرفتم و همه خدماتش را انکار می‌کردم و حالا آمده‌ام تا از او حلالیت بطلبم.

از او می‌پرسم آیا امسال در انتخابات شرکت کرده است یا خیر؟ و او در پاسخ می‌گوید:  شرکت کردم و در دور دوم نیز، حتما شرکت می‌کنم چرا که با تمام وجود می‌خواهم فردی مثل شهید رئیسی بر روی کار بیاید.

دختر بچه‌ای ایستاده در حالی که بند کفشش باز است، خانمی بیگانه خم می‌شود و بند کفشش را می‌بندد، دختری جوان از روی صندلی بلند شده و جای خود را به زنی سالخورده می‌دهد و من همه این‌ها را برکت خون شهید می‌دانم که در روز اربعینش چنین دل‌ها را نسبت به هم نرم کرده است.

ایستگاه بسیج پیاده می‌شوم، جمعیتی بسیار در سایه ایستگاه به انتظار نشسته‌اند تا با سایر عزاداران شهدای خدمت، تا بارگاه امام رضا(ع) عاشقانه و عارفانه، خرامان و آهسته گام بردارند و در دل با سیدالشهدای خدمت، نجوا کنند و از او حلالیت بطلبند و یاری بخواهند تا در انتخابات پیش رو، نامزد اصلح را برگزینند که ادامه دهنده راهش باشد.

چند نفر گوشه‌ای ایستاده‌اند و عکس شهید رئیسی را حائلی قرار داده‌اند تا در زیر سایه‌اش، آرام بگیرند و من با خود به این می‌اندیشم که این سید الشهدای خدمت که بود که حتی پس از شهادتش نیز بلا گردان جمهور می‌شود.

مادری نیز با یک دستش، دست فرزندش را گرفته است و با دستی دیگر عکس آیت الله شهید رئیسی را گرفته است.

می‌گوید: در مراسم تشییع شهید رئیسی نتوانستم بیایم اما امروز آمدم تا با شهید خدمت، تجدید بیعت کنم. می‌خواهم مکتبش را ادامه دهم. لبخندی زده و ادامه می‌دهد: می‌خواهم فرزندانی تربیت کنم که در خط امام و رهبری باشند و اینگونه مکتبش را ادامه دهم.

موکب‌هایی بسیاری برپاست و به عزاداران و سوگواران شهدای خدمت، خدمت رسانی می‌کنند. آن‌ها اقتدا کرده‌اند به شهید جمهورشان و بی وقفه و بی منت و بی چشم‌داشت خدمت می‌کنند.

پسری کوچک در موکب حضور دارد و از عزاداران پذیرایی می‌کند. پدرش او را آورده است تا حق‌طلبی را از خادم الرضا(ع) و رئیس جمهوری که شهید جمهور شد، فرا بگیرد.

شهید رئیسی، شهید محرومان بود و امروز غنی، ضعیف، پیر و جوان آمده‌اند تا در اربعینش مشایه کنند.

زن و مردی جوان که برای ماه عسل به مشهد آمده‌اند، عکس شهید رئیسی را در دست گرفته‌اند و عکس یادگاری می‌گیرند.

می‌گویند: ما زندگی مشترک‌مان را با یاد شهدای خدمت گره زده‌ایم و می‌خواهیم در آستانه ازدواج با شهدا عهد ببندیم که رهرو راه آن‌ها باشیم و فرزندان‌مان را با عشق به ولایت فقیه و در مسیر انقلاب پرورش دهیم.

مادری با دو فرزندش به اربعین شهدای خدمت آمده است، دخترش دوشادوشش گام بر می‌دارد اما فرزند دیگرش را در آغوش کشیده است و کالسکه‌ فرزندش را نیز هدایت می‌کند. می‌پرسم چرا با این سختی به مراسم اربعین سیدالشهدای خدمت آمده‌اید؟ و او می‌گوید آمده‌ام تا فرزندانم با فرهنگ ایثار  و شهادت آشنا شوند و بدانند که چه افراد شاخصی، برای خدمت به آن‌ها از جان‌شان مایه می‌گذارند و بی چشم‌داشت عمرشان را وقف جمهور می‌کنند و شهید جمهور می‌شوند.

در میان جمعیت چشمم به دختری می‌افتد که با چادر جشن تکلیفش به راهپمایی اربعین شهدای خدمت آمده است، سر صحبت را با او باز می‌کنم، می‌گوید: تازه به سن تکلیف رسیده است و حالا چون احساس تکلیف کرده است، با چادر جشن تکلیفش به مراسم اربعین شهدای خدمت آمده است.

او می‌گوید: دوست دارم زود بزرگ شوم تا جشن تکلیف سیاسی بگیرم و بتوانم در آینده کشورم سهیم شوم و در انتخابات شرکت کنم.

نزدیک حرم که می‌شویم، جمعیت فشرده‌تر می‌شوند اما در میان این سیل جمعیت، مردی آسوده و بی دغدغه نشسته است و به شهدای خدمت اقتدا کرده و خدمت بی‌منت می‌کند. او واکس صلواتی می‌زند و به همین راحتی خادم خادم الرضا(ع) می‌شود.

هنگام ورود به بارگاه منور آقا علی بن موسی الرضا(ع)  تعدادی از خدام ایستاده‌اند و اجازه ورود عکس‌های تبلیغاتی نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری را نمی‌دهند و از مردم می‌خواهند، بنرها و عکس‌های تبلیغاتی را بیرون بگذارند، مردم نیز چنین می‌کنند و همه بی هیچ طرفداری از حزب و طیف سیاسی وارد حرم مطهر رضوی می‌شوند تا یک رنگ و یک دست، به سوگ رئیس جمهور شهید و همراهانش بنشینند.

و اما حرم با آن فضای معنوی‌اش دل‌ها را هوایی می‌کند، هر که وارد می‌شود، عکس شهید رئیسی را محکم در آغوش می‌گیرد و به پهنای صورت اشک می‌ریزد، شاید این‌جا، جای خالی شهید جمهور بیش از هر کجا احساس می‌شود.

آخر او خادم الرضا(ع) بود، خادم جمهور و در نهایت شهید جمهور شد.

سرشت او با خدمت آمیخته شده بود، او خود را از مردم جدا نمی‌دانست، از دل مردم برآمده بود و بر دل مردم می‌نشست و همین بود که در تشییع پیکرش، مردم حماسه‌ای آفریدند.

و حالا در جمعه پیش رو نیز مردم حماسه‌ای خلق خواهند کرد تا تجدید بیعتی کنند با شهید جمهورشان و کرسی ریاست جمهوری را به کسی بسپارند که کارهای نیمه تمامش را بر روی زمین نگذارد و مسیر او را با پشتکار ادامه دهد.

انتهای خبر/