راهکارها و رویکردها با اعداد و ارقام

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «صبح توس»، حسن ضیایی، فعال رسانه ای در یادداشتی نوشت: تمامی نامزدهای انتخاباتی در همه رقابت‌ها اقدام به اعلام برنامه می‌کنند و برخی دیگر برنامه خود را متوقف به برنامه‌های توسعه کشور می‌کنند. فرض کنید یکی از نامزدها در اعلام برنامه گفته باشد که نرخ تورم را از 40درصد به تک رقمی خواهم رساند یا اینکه نامزد دیگری می‌گوید برنامه من حمایت از شرکت‌های دانش‌بنیان است.

حال فرض می‌کنیم پس از اینکه یکی از این نامزدها توانست به کرسی پاستور راه یابد، حجم تحریم‌های خارجی افزایش یافت و یا اینکه در منطقه جنگ و درگیری رخ داد، هر شرایطی را می‌توان متصور شد، اگر بنا به هر دلیلی از مجموع برنامه‌هایی که نامزد پیروز وعده داده است فقط 50درصد وعده‌های او عملی شد البته دلایلی غیر از کارآمدی آن شخص، آیا می‌توان به او گفت چرا انجام نشده است؟

مثلا طبق قانون هر کدام از این 6نامزد یعنی آقایان پزشکیان، پورمحمدی، جلیلی، زاکانی، قاضی‌زاده هاشمی و قالیباف به قدرت برسند می‌بایست دو قانون ساخت سالیانه یک میلیون واحد مسکونی و راه‌اندازی یک میلیون شغل که مصوب مجلس شورای اسلامی است را اجرایی کنند؛ حال باید دو مسئله را باید در نظر گرفت اول اینکه این دو موضوع قانون است یعنی اینکه نامزد نمی‌تواند بگوید وعده من آن است بلکه موظف به اجرا است و در صورتی که اهمال در انجام دهد باید پاسخگو باشد.

مسئله دوم اینکه اگر دولت منتخب توانست فقط 60درصد این دو قانون را پیاده‌سازی کند آیا می‌توان به او گفت مثلا چرا 600هزار واحد مسکن ساختی و یا چرا 600 هزار شغل در سال راه‌اندای کردی؟ یقینا نمی‌توان این ایراد را گرفت چراکه کار انبوهی انجام داده است.

پس می‌توان نتیجه گرفت چون وعده‌ها در این سطح نسبی هستند، دستخوش مسائلی چون تحریم‌ها می‌شوند.

ولی اگر از منظر راهکار و رویکرد بخواهیم به انتخابات بنگریم سطح موضوعات را می‌توانیم به سمت سیاست‌گذاری ارتقاء دهیم بدین صورت که در حوزه ساخت مسکن آیا دولت خود را موظف به مداخله در باب ساخت مسکن می‌داند چراکه در دولت یازدهم و دوازدهم، افتخار وزیر وقت این بود که دولت در حوزه ساخت مسکن وظیفه‌ای ندارد؛ این جمله یعنی رویکرد دولت وقت، یعنی دولت وقت اصلا اعتقادی به ساخت مسکن ارزان‌قیمت ندارد.

اگر بخواهیم رویکرد دیگری را مثال بزنیم این است آیا دولت منتخب در حوزه سیاست خارجی رویکرد را همانند دولت اصلاحات و دولت تدبیر و امید، ارتباط با کشورهای اروپایی می‌داند و یا اینکه رویکرد سیاست خارجی خود را همانند دولت سیزدهم یعنی مبتنی بر ارتباط با همه کشورها از موضع عزت ملی می‌داند.

اگر دولت منتخب هرکدام از این دو نگاه را در نظر بگیرد دو نتیجه متفاوت خواهد، در نگاه اول آب خوردن مردم حتی به غمزه دول خارجی وصل شد ولی در نگاه دولت سیزدهم با رویکرد عزت ملی توانست به بریکس و شانگهای بپیوندد.

خوب است بدانیم بریکس یعنی 45 درصد جمعیت جهان، 29 درصد مساحت خشکی‌های زمین و 38 درصد تولید ناخالص اقتصاد جهان و بهتر است بگوییم بریکس یعنی در حدود 50 درصد همه کشورهای جهان، و همه این مهم فقط با تغییر رویکرد رخ داد، تغییر نگاه از کدخدا به کشورهایی که اقتصادهای نوظهور نامیده می‌شوند و پیمان شانگهای نیز به همین صورت است.

پس مسئله رویکرد و راهکار هست که می‌تواند به دولت منتخب جهت بدهد و اعداد از این به بعد شکل می‌گیرند و حتی موضوع کارشناسی نیز بعد از سیاست‌گذاری و انتخاب رویکرد شکل می‌گیرد.

حال رأی شما به کدام رویکرد در این انتخابات است؟ ادامه رویکرد دولت‌های یازدهم و دوازدهم و یا استمرار رویکردهای دولت سیزدهم.

انتهای خبر/