مدال‌هایی منقش به نام «شهید»

به گزارش خبرنگار پایگاه تحلیلی خبری «صبح توس»؛ یکم اردیبهشت‌ماه مصادف با تولد شهید ابراهیم هادی، پهلوانی که غیرت ومردانگی‌اش را در میدان حق علیه باطل نیز به اثبات رساند بهانه‌ای است تا این روز به نام شهدای ورزشکار و یادآوری دلاوری‌های پهلوانان این مرزوبوم نام‌گذاری شود.

اولین جرقه از پهلوانی و مردانگی شاید یادآور شخصیت‌های اساطیری و تاریخی شود، اما ثبت ۵ هزار شهید ورزشکار در کارنامه انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی نشان داد چنین الگوهایی در تاریخ معاصر نیز به بهترین نحو نقش‌آفرینی کرده و غیرت و منش قهرمانی و پهلوانی‌شان اجازه غصب حتی یک وجب از خاک ایران را به دشمن نداده است.

جوانانی که در رشته‌های مختلف می‌توانستند بر سکوهای قهرمانی بایستند، اما دفاع از ناموس و کشور را با پیام بنیان‌گذار کبیر انقلاب به همه‌چیز ترجیح دادند و جان خود را در راه مردانگی فدا کردند.

شهدا به معنای واقعی کلمه نماد ایثار، ازخودگذشتگی، اخلاص و شجاعت هستند؛ امروز منش شهدای ورزشکار می‌تواند بهترین الگو برای جوانان این مرزوبوم باشد تا در کنار ورزش برای سلامتی جسم و شادابی و نشاط بیش‌ازپیش به سمت روحیه پهلوانی و مردانگی حرکت کنند.

بر اساس آمار غیررسمی قریب به ۱۲۰ ورزشکار شهید در قوچان شناسایی‌ شده‌اند که هر کدام رشته‌ای برای فعالیت‌های ورزشی خود انتخاب کردند اما شاید به‌ جرئت بتوان گفت ۴۰ تن از این ورزشکاران، در حوزه قهرمانی به‌عنوان پهلوان و مدال‌آور شناخته می‌شوند.

غفلت جامعه از اسطوره‌سازی شهدای ورزشکار برای جوانان و نوجوانان

 یک پژوهشگر حوزه شهید که به‌صورت تخصصی بر مسئله شهدای ورزشکار در قوچان تحقیق و بررسی انجام داده است در گفت‌وگو با خبرنگار ما با اشاره به روز شهدای ورزشکار و گرامیداشت یاد و خاطره شهید ابراهیم هادی، اظهار کرد: متأسفانه طی سال‌های گذشته اقدام قابل‌توجهی در زمینه شناسایی و تعیین تعداد دقیق شهدای ورزشکار در قوچان صورت نگرفته است اما بر اساس تحقیقات اولیه بیش از ۱۰۰ شهید ورزشکار در این شهرستان مورد رصد قرار گرفتند.

رجب چمنی با تأکید بر این مطلب که برخی شهدای ورزشکار در قوچان گمنام بوده و باید خانواده آن‌ها پای‌کار بیایند و این شهدا را معرفی کنند تا بتوان یک مجموعه کاملی از آنان گردآوری کرد، افزود: برخی از این شهدا به‌صورت حرفه‌ای، برخی برای قهرمانی و کسب مدال، گروهی به‌صورت باشگاهی و حتی برخی در سطح محلات ورزش انجام می‌دادند و این نشان می‌دهد تعداد شهدای ورزشکار شناسایی نشده زیاد است.

وی ادامه داد: شاید کمتر کسی بداند که فرماندهان شهید قوچانی همچون شهید یوسف کلاهدوز به‌عنوان قائم‌مقام سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بسکتبال بازی می‌کرد و حتی شهید پرویز حبرانی که نامش بر سر درب پادگان تیپ ۳۷۷ نیروی زمینی ارتش نقش بسته است و یکی ازفرماندهان رده‌ بالای ارتش به شمار می‌رفت در رشته والیبال فعالیت داشت.

چمنی تأکید کرد: شاید در جامعه امروز کمتر کسی به شخصیت ورزشی شهدا توجه داشته باشد و بیشتر روی ابعاد دیگر از شخصیت این قهرمانان کار می‌شود در صورتی‌ که می‌توان مسئله ورزش را به‌عنوان الگو و نمادی برای ورزشکاران به‌ویژه جوانان و نوجوانانی که قصد ورود حرفه‌ای به رشته‌ای دارند، تبدیل کرد.

این پژوهشگر با گلایه نسبت به این موضوع که علاوه بر غفلت صورت گرفته درزمینه شهدای ورزشکار این شهرستان، نسبت به آن‌ها بی‌مهری‌های زیادی نیز انجام‌‌ شده است، بیان کرد: سالن‌های ورزشی زیادی در قوچان وجود دارد که علاوه بر در اختیار بخش خصوصی بودن، متعلق به سازمان‌ها و دستگاه‌های اجرایی نیز است و روزانه پذیرای تعداد زیادی از ورزشکاران بوده اما متأسفانه نام شهدای ورزشکار روی سر درب آنان نقش نبسته است.

وی با یادآوری اینکه بسیاری از شهدای ورزشکار شناسایی‌ شده در قوچان به رشته‌های ورزشی همچون فوتبال و کشتی گرایش داشتند، گفت: شاید علت علاقه و حضور شهدا در چنین رشته‌هایی وجود تعداد زیاد ورزشکار و باشگاه ورزشی در این دو رشته بود و حتی زمانی که بسیاری از شهرهای بزرگ خراسان تنها یک زمین چمن داشتند، این شهرستان از دو زمین برخوردار و روزانه بدون محدودیت ورزشکاران زیادی را پذیرا بود.

چمنی یکی از علت‌های مهم برای پژوهش و تحقیق درزمینه شهدای ورزشکار قوچان را این مسئله بیان کرد که مردم نمی‌دانستند ورزشکار شهید وجود دارد یا یک فعال رشته ورزشی هم می‌تواند به جبهه و جنگ و شهادت علاقه داشته باشد، افزود: اکثر این شهدا هم‌دوره‌ای من بودند که لیاقت شهادت داشتند و فعالیت شاید ۲۰ نفر از آنان به‌صورت یکجا در رشته‌ای مثل فوتبال من را بر آن داشت تا علاوه بر تحقیق و بررسی، برای تمام این شهدا اسناد هم جمع‌آوری کنم.

وی تأکید کرد: در همان اواسط جنگ که بسیاری از دوستان ورزشکار من به فیض شهادت نائل شدند، فضای احترامی نسبت به مسئله شهید و شهادت در شهرستان وجود داشت و حتی بسیاری از تیم‌های ورزشی شرکت‌کننده در مسابقات مختلف مزین به نام یک شهید ورزشکار بود که این موضوع امروز کمتر دیده می‌شود.

این پژوهشگر حوزه شهید و شهادت بابیان اینکه برخی از شهدای ورزشکار این شهرستان علاوه بر فعالیت در یک رشته ورزشی به‌صورت تخصصی در رشته‌های دیگر هم ایفای نقش کرده و فعالیتی هرچند کوچک داشتند، تصریح کرد: بسیاری از شهدای ورزشکار قوچانی منش پهلوانی را در عمل به اثبات رساندند و با دستگیری از نیازمندان و مستضعفان و تهیه وسایل مورد نیاز برای آنان نشان دادند که نه‌تنها در میدان ورزش بلکه در میدان عمل هم کنار مردم به‌ویژه نیازمندان قرار دارند.

وی با اشاره به این نکته که اغلب شهدا به‌ویژه شهدای ورزشکار، نوجوان بودند ولی همه به‌اتفاق در وصیت‌نامه خود به مسئله حجاب و رعایت حیا و عفت تأکید فراوانی می‌کردند، افزود: به نظر من شهدا خیلی از زمان خودشان جلوتر بودند و موضوعات و مواردی را در وصیت‌نامه‌هایشان یادآوری می‌کردند که نیاز و مسئله جامعه امروزی است.

چمنی با تأکید بر این مطلب که بسیاری از شهدای ورزشکار توجه ویژه‌ای به ناموس خود داشته و هرکدام با ادبیات متفاوتی این مسئله را دروصیت‌نامه‌های خود ذکر می‌کردند، ادامه داد: بسیاری از این شهدا منش پهلوانی در رگ و ریشه‌هایشان داشتند و با ایثار و گذشت ازخودشان این را به منصه ظهور ‌گذاشتند.

وی با اشاره به خاطره‌ای از یک شهید ورزشکار قوچان که در رشته کشتی زبانزد خاص و عام بوده است، گفت: اوج انقلاب و سال‌های ۵۷ مردم برای تأمین سوخت با مشکلات زیادی روبرو بودند و در صف‌های طولانی انتظار می‌کشیدند تا در سرمای زمستان بتوانند با تهیه نفت خانه‌هایشان را گرم کنند.

چمنی اضافه کرد: ابتدای خیابان شهید چمران مغازه‌ای وجود داشت که روزانه یک تانکر سهمیه نفت را میان مردم توزیع می‌کرد و گاهی اوقات پیش می‌آمد که به علت صف‌های طولانی، برخی نمی‌توانستند نفت بگیرند؛ این شهید ورزشکار که آن زمان شاید تنها ۱۶ سال بیشتر نداشت یک‌بار سهمیه نفت خودشان را به مادری می‌دهد که در اوج سرمای زمستان با فرزندش در صف ایستاده بود و نمی‌تواند به دلیل تمام شدن نفت سهمیه خود دریافت کند و خانواده شهید تا روز بعد سرمای استخوان سوز زمستان را بدون نفت سپری می‌کنند.

این پژوهشگر حوزه شهید یکی دیگر از ویژگی‌های شهدا به‌ویژه شهدای ورزشکار را دشمن‌شناسی و جریان‌شناسی آن‌ها دانست و خاطرنشان کرد: قبل از پیروزی انقلاب برخی گروه‌های تجزیه‌طلب و منافقان به‌صورت پنهانی و حتی در پوشش، به دنبال ایجاد دفتر یا پایگاهی در قوچان بودند و حتی در برخی موارد نیز شروع به عضوگیری هم می‌کردند اما دریکی از این ماجراها، یک شهید ورزشکار قوچانی جلوی برپایی دفترتوسط یکی از این گروهک‌ها را در شهرستان می‌گیرد که بعداً مشخص می‌شود این گروهک به دنبال تجزیه‌طلبی بوده است.

وی تأکید کرد: جای‌ جای زندگی شهدا به‌ویژه شهیدان ورزشکار قوچانی دارای نکته و روزنه‌ای است که همه به‌ویژه علاقه‌مندان به حوزه ورزش وجوانان و نوجوانان می‌توانند با الگوگیری از شهدا راه و مسیر درست را در زندگی و فعالیت‌های خود پیدا کنند.

روایت این ورزشکاران که یکی فوتبال و کشتی را به‌عنوان ورزش قهرمانی برای خود انتخاب کرده و دیگری تکواندو آن‌یکی هم دومیدانی را برگزیده بود یا اینکه در سالن‌های قوچان هندبال بازی می‌کرد به یک هدف منتهی شد؛ راهی که قهرمانی را به دفاع از وطن کشاند و بهترین سکو را از رشته‌های مختلف ورزشی به سکوی اول جوانمردی و شهادت تبدیل کرد.

انتهای خبر/