خطای راهبردی ظریف!

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «صبح توس»، فرهاد نظریان سامانی فعال فضای مجازی و رسانه طی یادداشتی نوشت: سخنان اخیر محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه سابق ایران که اظهار داشته است «خودمان را در قاب امنیتی‌سازی که رژیم صهیونیستی برای ما ساخته قرار ندهیم» بدون تردید می‌تواند به یکی از بحث‌برانگیزترین اظهارات اخیر در عرصه سیاست خارجی کشور تبدیل شود.

اگرچه هدف از این سخنان شاید هشدار به جامعه جهانی و عدم‌ ورود به بازی‌های امنیتی پیچیده باشد، اما درک دقیق‌تر از تهدیدات امنیتی و آینده‌نگری‌های راهبردی، به‌ویژه در شرایط حساس کنونی، این سخنان را از زوایای مختلف قابل انتقاد می‌سازد. 

۱- سخن آقای ظریف در ظاهر به نظر می‌رسد خواسته باشد ایران را از ورود به دام بازی‌های امنیتی اسرائیل و قدرت‌های جهانی برهاند، اما در عمل ممکن است این حرف به‌طور ناخواسته به معنای نادیده گرفتن تهدیدات جدی و فعلی علیه ایران تعبیر شود. امنیت ملّی یک کشور، به‌ویژه کشوری، چون ایران که در معرض تهدیدات دائمی از سوی اسرائیل، ایالات‌متحده و متحدانش قرار دارد، تنها با عدم توجه به «قاب‌های امنیتی» دشمنان تأمین نمی‌شود. نباید فراموش کرد دشمنان ایران، با ایجاد تنگنا‌های اقتصادی، سیاسی و حتی نظامی به‌طور مستمر در پی آسیب‌رسانی به امنیت ملّی کشور هستند. در این شرایط، نادیده گرفتن واقعیت تهدیدات، نه‌تنها به معنای خودکشی استراتژیک خواهد بود، بلکه موجب غفلت از مهم‌ترین مسئولیت دولت در تأمین امنیت کشور و مردم می‌شود. 

۲- آقای ظریف به‌گونه‌ای صحبت کرده که گویی تهدیدات امنیتی یک «قاب» از پیش‌ساخته شده است که ایران باید از آن اجتناب کند. این دیدگاه، درحالی‌که ممکن است به‌طور موقت در تحلیل‌های سیاسی مطلوب به نظر برسد، در عرصه عملی و راهبردی خطرات جدی را برای امنیت ملی کشور به همراه دارد. ایران نمی‌تواند در برابر تهدیدات اسرائیل و ایالات‌متحده، فقط به دفاع منفعلانه بسنده کند. تهدیدات امنیتی خارجی، به‌ویژه از جانب اسرائیل، باید به‌عنوان یک چالش واقعی شناسایی شود و نه یک «قاب» که بتوان از آن فاصله گرفت. درواقع، چنین تهدیداتی ایجاب می‌کند که ایران استراتژی‌های فعالانه، ازجمله تقویت توان دفاعی و نظامی، دیپلماسی هوشمندانه و همکاری‌های منطقه‌ای را در اولویت قرار دهد. 

سخنان آقای ظریف نشان می‌دهد در برخی مواقع، به‌جای ارزیابی دقیق تهدیدات و مقابله با آن‌ها، ممکن است دولت تنها در پی آن باشد که «در دام» بازی‌های امنیتی نیفتد. اما مسئله این است که ایران باید «بازی» خود را طراحی و در عرصه‌های مختلف، تهدیدات خارجی را خنثی کند. به‌جای فرار از تهدیدات، باید آن‌ها را تبدیل به فرصت‌هایی برای تقویت موقعیت کشور کرد. 

۳- ایران، به‌ویژه پس از تجربیات طولانی در تاریخ معاصر خود، با انواع تهدیدات از سوی اسرائیل و کشور‌های غربی مواجه بوده است. آیا باید در برابر این تهدیدات منفعلانه عمل یا باید با رویکردی استراتژیک و فعالانه از خود دفاع کنیم؟ درحالی‌که جمهوری اسلامی ایران در عرصه بین‌المللی از بسیاری جهات به یک قدرت منطقه‌ای تبدیل‌شده است، نباید در برابر تهدیدات امنیتی دشمنان، به‌ویژه اسرائیل که به‌طور مستمر در تلاش است ایران را در وضعیت تضعیف‌شده قرار دهد، تنها از موضع تدافعی وارد عمل شود. به‌جای آنکه دشمن را در موقعیت در پیش‌گرفته خود قرار دهیم، باید با طراحی استراتژی‌های دقیق و قدرت‌نمایی در میدان‌های دیپلماتیک، نظامی و اقتصادی، آن‌ها را به عقب برانیم. 

۴- اینکه آقای ظریف به‌طور تلویحی از «قاب امنیتی» اسرائیل به‌عنوان یک واقعیت غیرقابل تغییر یاد می‌کند، از یک زاویه دیگر، به نظر می‌رسد درک اشتباهی از قدرت‌های جهانی و نقشی که آن‌ها در تحمیل تهدیدات به کشور‌ها ایفا می‌کنند، ارائه می‌دهد. اسرائیل، ایالات‌متحده و کشور‌های غربی به‌طور مستمر با استفاده از تحریم‌ها، تهدیدات نظامی و پروپاگاندای رسانه‌ای، به دنبال ایجاد فشار‌های بیش‌تر بر ایران هستند. در این شرایط، نادیده گرفتن تهدیدات به معنای کاهش آمادگی برای مقابله با آن‌ها و پذیرش ضعف است. ایران باید در برابر این فشار‌ها و تهدیدات، با برنامه‌ای هوشمندانه، تحلیلی و پیشگیرانه واکنش نشان دهد تا نه‌تنها دربازی‌های امنیتی وارد نشود، بلکه خود آن بازی را طراحی کند.

سخنان آقای ظریف، به‌ویژه در این مقطع حساس امروز، نیاز به بازنگری جدی دارد. جمهوری اسلامی ایران در شرایط کنونی باید با برنامه‌ای متوازن و فعال، تهدیدات را به فرصتی برای تقویت امنیت ملّی تبدیل کند. اگر ایران در برابر تهدیدات اسرائیل و دیگر دشمنان در وضعیتی تدافعی قرار گیرد، خود را در شرایطی قرار داده است که دشمنان به‌راحتی می‌توانند برای آن قاب‌های امنیتی جدیدی ترسیم کنند، بنابراین آنچه کشور عزیزمان ایران به آن نیاز دارد، نه اجتناب از تهدیدات، بلکه مقابله فعال و استراتژیک با این تهدیدات است چراکه تنها در چنین شرایطی است که می‌توان از تهدیدات به فرصت‌های جدیدی برای تقویت قدرت ملّی تبدیل شد.

انتهای خبر/