قرآن مونس و راهنمای زندگی در مسیر سعادت

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «صبح توس»، حدیثی از امام سجاد علیه‌السلام در مورد مأنوس شدن با قرآن هست که می‌فرمایند: اگر تمام كسانى كه در ميان مشرق و مغرب هستند از دنيا بروند (و من تنها بمانم) و قرآن با من باشد وحشت مرا نمى‌گيرد (و نمى‌ترسم). از این موضوع می‌توان اهمیت والای قرآن در زندگی فردی و اجتماعی را بیان کرد و از آن در سرنوشت مردم و تغییراتی که قرار است شکل دهنده مسیر سعادت و قرب الی الله باشد، برداشت کرد.

امام سجاد علیه‌السلام در فراز دیگری به ما یادآوری می‌کند که هرگاه در سختی‌ها و مشکلات زندگی قرار گرفتیم، بی‌تردید قرآن می‌تواند مونس و مددکار ما باشد. با توجه به اینکه این مسیر پرتلاطم می‌باشد، خداوند رحمان وسیله‌ای برای رهنمایی و دستگیری مومنین در مسیر ما قرار داده و قرآن هم به این مهم اشاره کرده است که من به هیچ یک از بندگانم ظلم نکردم، خودشان به خودشان ظلم کرده‌اند.

گاهی اوقات با توجه به تلاش ما برای رفع بعضی موضوعات از قبیل تمام عادات بدمان، از خدا دور شدیم و نمازهایمان کیفیت سابق را ندارد، دیر به دیر در خانه خدا را می‌آییم، قرآن لب طاقچه سالی یک بار ورق خورده می‌شود و وقت برای ساعت‌ها گشتن در فضای مجازی را داریم، الا وقت برای مناجات، قرآن و صحیفه‌سجادیه و نهج‌البلاغه...

گویا همه ما در حال تبدیل شدن به مصداق آیه‌ی ۱۲۴ سوره طه هستیم که می‌فرماید: و هر کس از یاد من خدا رویگردان بشود زندگی سخت و تنگی را پیش روی خودش می‌بیند...

ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که روزبه‌روز به وسوسه‌ها و چالش‌های جدیدی روبه‌رو می‌شویم. اما باید به خاطر داشته باشیم که اگر بندگان خدا به خودشان ظلم نکنند، یاری و حمایت او همیشه شامل حالشان خواهد بود. گاهی ما به دلایل مختلف از مسیر صحیح دور می‌شویم، اما قرآن همیشه به ما یادآوری می‌کند که برگردیم و به او تکیه کنیم.


گاهاً بعضی‌ها می‌گویند: (آقا دلت پاک باشه غمت نباشه!)، اما قرآن در برابر این افراد این‌گونه پاسخ می‌دهد که؛ آن کس که تو را خلق کرده اگر فقط دل پاک کافی بود فقط می‌گفت آمِنوا در حالی‌که گفته آمِنوا و عملوا الصالحات...
یعنی هم دلت پاک باشد، هم کارت درست باشد.
هم دل، هم عمل...

‏در خانه‌ هر ایرانی یا بهتر است بگویم اکثر ماها یک جلد قرآن و یه جلد دیوان حافظ پیدا می‌شود که به اولی عمل نمی‌کنیم و دومی رو اصلا نمی‌توانیم بخوانیم، اما حضرت آقا صحبتی در مورد قرآن خوانی و انس با قرآن داشتند در ابتدای همین سال که فرمودند: «استماع قرآن یک امر تفننی نیست هر روز قرآن بخوانید. حالا نمی‌گویم روزی مثلاً فرض کنید نیم جز یا یک حزب بخوانید، روزی نیم صفحه، روزی یک صفحه، اما ترک نشود. در طول سال روزی نباشد که شما قرآن را باز نکنید و قرآن را تلاوت نکنید.»

کم کم و آهسته آهسته که به پایان این ماه رحمت نزدیک می‌شویم دیگر خواب ما عبادت نیست، نفس تسبیح خداوند محسوب نمی‌شود، خواندن یک آیه قرآن، معادل یک جز نیست، شیطان از غل زنجیر آزاد می‌شود و دیگر بانگ ربنا نمی‌آید، دیگر ملائک به دنبال بهانه برای بخشش گناهان نیست و...

در پایان، یادآوری می‌کنیم که همواره باید به خود بگوییم: وقت برای مناجات و عبادت، هیچ حد و مرزی ندارد. جذبه‌های دنیوی را کنار بگذاریم و به دنبال کمال و حقیقت معنوی باشیم. ماه رمضان، ماه نیایش و دعا، عبادت و تقویت ایمان، ماه نزول و تلاوت قرآن فرصتی را مهیا کرده تا یک سال زنگار رذایل روزگار که بر روح دل ما نشسته را بزداید.

انتهای خبر/