خادمی امام رضا(ع)، مسیری نو در زندگی‌ام بود

مسعود قاسم‌زاده در گفتگو با خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «صبح توس» از آغاز مسیر خدمت رضوی، تجربه‌های معنوی و فعالیت‌های خود در دهه پایانی ماه صفر سخن گفت.

وی خود را فرزند این خاک و پرورش‌یافته در سایه عشق امام هشتم معرفی می‌کند و بزرگ‌ترین افتخار عمرش را خادمی در حرم مطهر رضوی می‌داند؛ افتخاری که به گفته او، تنها یک عنوان نیست بلکه هویتی تازه در زندگی‌اش به وجود آورده است.

این خادم که از سال ۱۳۹۲ به لطف خداوند و دعای پدر و مادر، لباس خدمت را بر تن کرده، می‌گوید: هنوز هم نخستین روز خدمت خود را به یاد دارم، روزی که امام رضا (ع) دستم را گرفت و در جمع عاشقانش نشاند و این موهبت برایم عبادتی مضاعف و لطفی همیشگی است.

قاسم‌زاده حال و هوای خدمت در صحن و سرای رضوی را چنین توصیف می‌کند: پیش از خدمت، دل پر از شوق و هیجان است و زبان بی‌اختیار ذکر می‌گوید. هنگام خدمت، مسئولیتی سنگین بر دوش انسان قرار می‌گیرد، چرا که میزبان زائران خورشید ولایت است. اما همان لحظه، آرامشی ژرف بر دل حاکم می‌شود؛ آرامشی که به گفته او در هیچ جای دنیا یافت نمی‌شود. پس از پایان خدمت نیز خستگی معنایی ندارد؛ خستگی جسم هست، اما روح سبک و آرام است.

وی در این سال‌ها شاهد صحنه‌های بسیاری بوده است؛ از بیماری که پزشکان امیدی به او نداشتند اما پس از زیارت شفا یافت، تا خانواده‌ای که با دل‌های شکسته وارد حرم شدند و در همان صحن رضوی آشتی کردند. او همچنین از جوانی می‌گوید که با غمی عمیق به حرم آمد و با نوری تازه در نگاهش بازگشت. به باور او، این تجربه‌ها نشانه‌ای از گستردگی دست کریم اهل‌ بیت (ع) بر سر زائران است.

این خادم رضوی به فعالیت‌های خود در دهه پایانی ماه صفر نیز اشاره می‌کند و می‌گوید: چند سالی است که به لطف خداوند و عنایت امام رضا (ع) موکبی برای پذیرایی از زائران پیاده برپا کرده‌ایم. این موکب ویژه زائر است که از شهرها و روستاهای دور و نزدیک به عشق امام هشتم خود را به مشهد می‌رسانند.

او خدمت در این موکب را کمتر از خدمت در صحن و سرای حضرت نمی‌داند؛ چراکه دیدن لبخند رضایت زائران خسته، بزرگ‌ترین پاداش خادمان است.

در پایان، قاسم‌زاده سخن خود را با نجوا و دعایی خطاب به امام رضا (ع) به پایان می‌برد و ادامه می‌دهد: یا علی‌بن‌موسی‌الرضا! من سربازی کوچک در دستگاه عظیم شما هستم. هرچه دارم از شماست و هرچه خواهم، در پرتو عنایت شما خواهد بود. از شما می‌خواهم خدمتی را که انجام می‌دهم، هرچند ناقص و اندک، از من بپذیرید و مرا تا آخرین نفس در کسوت خادمی‌تان ثابت‌قدم نگه دارید.

او بیان ‌می‌کند: آرزویم این است که در روز وداع با دنیا، در زمره خادمانی باشم که مورد شفاعت حضرت ضامن آهو قرار می‌گیرند.

انتهای خبر/