خانه در فرهنگ اسلامی یک معبد الهی است

حجت‌الاسلام علی علوی‌مقدم در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «صبح توس»؛ با اشاره به جایگاه خانواده در فرهنگ دینی اظهار داشت: در نگاه اسلام، خانه نه فقط محل استراحت، بلکه محلی برای عبادت، ریاضت و تربیت است و هرگونه صمیمیت در محیط خانواده، مصداق عبادت و دارای پاداش‌هایی بزرگ‌تر از عبادت‌های فردی است.

وی با استناد به احادیث متعدد افزود: خانه، معبدی الهی است که در آن محبت و خدمت به خانواده، ارزشی فراتر از اعتکاف در مسجدالنبی، قیام شب و روزه روز دارد و این پاداش‌های عجیب به‌خاطر نقشی است که خانواده در بقای دین و تربیت نسل مؤمن دارد.

کارشناس مسائل مذهبی با تأکید بر اینکه طلاق از دیدگاه شرع اگرچه حلال است، اما شدیداً مبغوض خداوند تلقی می‌شود، خاطرنشان کرد: طلاق، یعنی فروپاشی معبدی که باید عبادت در آن جریان داشته باشد؛ از این جهت منفور است، زیرا پایه‌های جامعه دینی را سست می‌کند.

وی با انتقاد از ارزش‌گذاری غلط فرهنگ مادی بر زنان خانه‌دار، تصریح کرد: در فرهنگ سرمایه‌داری، زن خانه‌دار چون درآمدزا نیست، بی‌ارزش تلقی می‌شود، اما در منطق دینی، زن خانه‌دار محور عبادتگاه الهی است و جایگاهی هم‌سنگ با حضرت زهرا (س) دارد.

علوی‌مقدم خانواده را محور بقای دین دانست و اذعان کرد: اگر خانه‌ها گرم باشد، دل‌ها هم گرم خواهد ماند و عبادت حقیقی شکل خواهد گرفت، خانواده در نگاه دینی تنها نهاد اجتماعی نیست؛ یک میدان عبادت است.

وی در ادامه افزود: رسول خدا (ص) فرمودند: «جلوس المرء عند عیاله أحب إلی الله من اعتکاف فی مسجدی هذا»؛ یعنی نشستن مرد نزد خانواده‌اش نزد خدا محبوب‌تر از اعتکاف در مسجد پیامبر است، نه اینکه قرآن بخوانند یا ذکر بگویند، بلکه صرفِ با هم بودن، بگو و بخند و صمیمیت، ارزش عبادی دارد.

این کارشناس مسائل مذهبی با بیان اینکه امام صادق (ع) نیز فرمودند: «زنی که لیوان آبی به دست شوهرش دهد، برای او بهتر از یک سال عبادت است»، عنوان کرد: عبادتی که روزها در روزه و شب‌ها در نماز شب سپری شده باشد، این نشان می‌دهد که صمیمیت خانوادگی در منطق دین، عبادتی بزرگ است.

وی ادامه داد: بر اساس روایتی دیگر، خدمت به خانواده کفاره گناهان کبیره است، غضب الهی را خاموش می‌کند و تنها انسان‌های صدیق یا شهید، حاضر می‌شوند در خدمت خانواده باشند، این خدمت نه فقط کار فیزیکی بلکه نوعی تربیت نفسانی و عبودیت عملی است.

علوی‌مقدم تأکید کرد: حتی بوسیدن فرزندان در منطق اهل‌بیت عبادت تلقی می‌شود، امام صادق (ع) فرمودند: «اکثروا من قُبله اولادکم؛ فرزندانتان را زیاد ببوسید که با هر بوسه، یک درجه در بهشت برایتان ثبت می‌شود به اندازه ۵۰۰ سال عبادت.»

وی خاطرنشان کرد: در حدیثی از امام رضا (ع) آمده است: مردی که برای همسر، دختر، مادر یا خواهر خود هدیه‌ای ببرد، خداوند متعال روز قیامت او را خوشحال خواهد کرد. یعنی توجه و مهربانی در خانواده مساوی با سعادتمندی ابدی است.

علوی‌مقدم در پاسخ به شبهه برخی درباره اغراق‌آمیز بودن این پاداش‌ها گفت: اگر کسی فلسفه پشت این احادیث را درک کند، هیچ تعجبی نخواهد کرد. اهل‌بیت (ع) می‌دانستند روزی می‌رسد که فرهنگ‌های مهاجم بنیان خانواده را هدف قرار می‌دهند؛ لذا با تأکیدات مکرر، خواستند که خانواده را به عبادتگاه تبدیل کنیم.

وی اضافه کرد: اگر خانواده‌ها سست شوند، نه دینی باقی می‌ماند و نه تربیتی صورت می‌گیرد. اما اگر خانه را با محبت، صمیمیت و خدمت زنده نگه داریم، دین نیز در جامعه حفظ خواهد شد و نسل مؤمن تربیت خواهد شد.

این کارشناس مسائل مذهبی همچنین با اشاره به سخنی از امام خمینی (ره) گفت: ایشان به یکی از بانوان فامیل فرمود: «حاضری با من معامله‌ای کنی؟ ثواب تمام عباداتم را به تو بدهم و تو ثواب یک شب بیداری برای نگهداری فرزندت را به من بدهی؟» این یعنی نگاه امام نیز نگاهی عمیق به عبادت بودن مسئولیت خانوادگی بود.

وی با بیان اینکه زن خانه‌دار باید بداند که در منطق دین، او محور عبادتگاه الهی است، اظهار داشت: زن خانه‌دار در فرهنگ اسلامی، خالق یک فضای تربیتی و معبدی برای رشد نسل‌های مؤمن است، بنابراین، خانه‌داری افتخار است، نه نقص یا عقب‌ماندگی.

انتهای خبر/