هنر و رسانه، روایت عشق رضوی

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «صبح توس»، دهه پایانی صفر در مشهد، تنها موسم عزاداری و ماتم نیست، بلکه فرصتی است تا دل‌ها با زبان هنر و رسانه، روایتگر عشق به امام رضا (ع) شوند. در این ایام، موکب‌های رسانه‌ای به صحنه‌ای متفاوت برای تجلی احساسات تبدیل شده‌اند؛ جایی که کودکان با نقاشی‌های ساده اما پرمعنای خود، جوانان با تابلوهایی آمیخته به مقاومت، و هنرمندان با قلم و خطاطی‌شان، پیام ایمان، امید و آزادگی را به گوش زائران و مخاطبان می‌رسانند.

این جلوه‌های هنری، فراتر از رنگ و کلمه، پیوندی عمیق میان شهادت امام رضا (ع) و رسالت امروز مسلمانان ایجاد می‌کند. همان‌گونه که آن امام همام در برابر ظلم و استبداد زمانه ایستادند، آثار هنری نسل امروز نیز پژواک همین ایستادگی است. از دست‌های کوچک کودکان گرفته تا قلم‌های توانای هنرمندان جوان، همه در کنار هم گویای این حقیقت‌اند که عشق به امام رضا (ع) نه‌تنها دل‌ها را آرام می‌کند، بلکه الهام‌بخش پایداری در برابر ظلم و مدافع هویت ایرانی ـ اسلامی در جهان امروز است.

هنر کودکانه، زبان بی‌پیرایه دلدادگی به امام رضا(ع)

حضور کودکان در موکب رسانه‌ای دهه پایانی صفر، جلوه‌ای متفاوت از عشق و ارادت به امام رضا (ع) را به نمایش گذاشته است. این بار، صداقت و احساسات کودکانه در قالب نقاشی‌هایی که با دستان کوچکشان بر تابلوها جان گرفته، روایتگر دلبستگی به امام مهربانی‌هاست.

ماهور ملکوتی، یکی از این کودکان، درباره انگیزه خود از حضور در موکب گفت: من امام رضا (ع) را خیلی دوست دارم. برای همین تصمیم گرفتم یک تابلو نقاشی درباره ایشان بکشم. نقاشی برایم فرصتی بود تا عشق قلبی‌ام را به امام رضا نشان بدهم.
او با شور کودکانه ادامه داد: اگر کسی هنوز به حرم امام رضا نرفته، پیشنهاد می‌کنم حتما برود. حرم خیلی خوب است، خیلی آرامش می‌دهد به روح آدم.

در کنار او، برادرش مهرتاش ملکوتی ـ متولد ۱۳۹۴ و اهل مشهد ـ هم با زبان ساده و کودکانه‌اش از آرزوی دیدار با امام رضا (ع) گفت: «اگر امام رضا اینجا بودند، از ایشان می‌خواستم همه آدم‌های دنیا سالم و سلامت باشند. برای رفتگان هم از خدا رحمت و برای همه آرامش و سلامتی بخواهند.

نقاشی‌های این دو کودک مشهدی، فراتر از خطوط رنگی روی بوم، پیام روشنی دارد: عشق به امام رضا (ع) نه سن می‌شناسد و نه مرز؛ حتی دل‌های کوچک کودکان هم در این مسیر، با تمام توان می‌تپد.

از تل‌آویو تا ابابیل

در موکب رسانه‌ای دهه پایانی صفر، جوانان هنرمند با قلم‌مو و رنگ، روایت مقاومت و حمایت از مظلومان را به تصویر کشیده‌اند. سحر میرزاده، دختری ۱۸ ساله‌ با شور و احساس از اثر خود سخن گفت و اظهار کرد: به ما موضوع داده شد تا ایده‌پردازی کنیم و من نقاشی‌ای کشیدم که در آن ساختمان‌های تل‌آویو و پرچم اسرائیل دیده می‌شود. در آسمان، موشک‌های ایرانی به شکل پرندگان ابابیل در پروازند و به سمت ساختمان‌ها می‌روند. در گوشه‌ای از تابلو، کودکی فلسطینی را کشیده‌ام که در آرامش و شادی، برای لحظه‌ای نفس راحت می‌کشد؛ گویی این آرامش از حمایت امام رضا (ع) سرچشمه گرفته است.

او با تأکید بر نقش این‌گونه فعالیت‌ها در ترویج سیره امام رضا (ع) و حمایت از جبهه مقاومت افزود: چنین برنامه‌هایی می‌تواند صدای مظلومان را بلندتر کند و پیام ایستادگی در برابر ظلم را به جهان برساند.

این هنرمند جوان، در آستانه سالروز شهادت امام رضا (ع)، پیامی روشن برای مردم داشت: کشور ما سالیان سال حامی فلسطین بوده و در کنار مظلومان ایستاده است. ما همیشه در برابر دشمنان و ظالمانی چون اسرائیل و آمریکا ایستادگی کرده‌ایم و این راه همچنان ادامه دارد. حمایت از مظلومان، میراثی است که باید حفظ شود.

آثار او و هم‌نسلانش در این موکب، نشان می‌دهد که نسل جوان با زبان هنر، صدای مقاومت و امید را به گوش جهانیان می‌رساند.

هنر را وظیفه‌ای در حمایت از وطن می‌دانم

در میان شور و حال موکب رسانه‌ای دهه پایانی صفر، جلوه‌ای متفاوت از هنر اصیل ایرانی به نمایش گذاشته شد؛ جایی که ندا حلیم، هنرمند جوان خطاط و کالیگراف، با اثر خود عشق به وطن را در قالب کلمات به تصویر کشید.

این هنرمند ۲۳ ساله که از سال ۱۳۹۸ وارد دنیای خطاطی شده و دو سالی است در زمینه کالیگرافی فعالیت می‌کند، درباره حضور خود در این برنامه گفت: در این طرح، ایران عزیزمان محور کار بود. من به‌عنوان یک فرزند کوچک از این سرزمین، حس کردم جای چنین اثری در این فضا خالی است. به همین دلیل شعر ماندگار چو ایران نباشد تن من مباد را انتخاب کردم تا بتوانم با قلم خود، عشق و غیرتم را نسبت به وطن نشان دهم.

او با اشاره به فرایند اجرای اثر افزود: هرچند اجرای این طرح زمان زیادی نبرد، اما از ایده تا اجرا برایم سرشار از احساس و وظیفه بود. فارغ از هر ایدئولوژی سیاسی، من خودم را موظف دانستم که سهمی در حمایت از ایران داشته باشم. این کار برای من نه فقط یک علاقه شخصی، بلکه نوعی وظیفه بود.

اثر ندا حلیم که پیوندی میان هویت ایرانی و مقاومت در برابر ظلم را بازتاب می‌دهد، نشان می‌دهد چگونه هنر می‌تواند زبان رسای ایمان، عشق و وطن‌دوستی باشد.

انتهای خبر/