به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «صبح توس»؛ مدت‌هاست آسمان بخل کرده و روی خوش به زمین نشان نمی‌دهد. چشم زمینیان به آسمانِ خشک، دوخته شده و خشکسالی بر زمین سایه افکنده، اما آسمان میلی به باریدن ندارد. 
ارض و سمات گویی قهر کرده‌اند؛ نه آسمان می‌بارد و نه زمین جرعه‌ای آب می‌نوشد. عجب قهر دیرینه‌ای که خاک‎ را ترک داده، چشمه‌ها را خشکانده و رنگ سبزی را از زمین ربوده است. 
 چه غمگین است پاییز باشد و باران نباشد. ابر باشد و سرد باشد و باز هم باران نباشد. زمین نیز تشنه باشد و چشم به آسمان دوخته باشد اما خبری از رحم و مروت آسمان نباشد. 

امام رضا (ع) و باران؛ روایت امیدبخش 
شاید این بی‌بارانی، این خشکی و این قحطی، بی‌ارتباط با گناهانمان نباشد؛ گناهانی که زمین را رنجور کرده و آسمان را از مروت محروم ساخته است. شاید زمان آن رسیده باشد که با توبه و انابه دل آسمان را به رحم آوریم و با اقامه نماز باران، زندگی را به زمین برگردانیم. 
ما رسم نجات بخش نماز باران را، در شکل باشکوهش، از مولایمان رضا(ع) آموخته‌ایم. آن زمان که بدخواهان، خشکسالی خراسان را به حضور ایشان طعنه می‌زدند. 
حضرت برای طلب باران همراه جمع کثیری به صحرا رفت و بر بلندا ایستاد و پس از حمد خداوند فرمود: «بار خدایا! این تویی که حق ما اهل‌بیت را بزرگ داشته‌ای. این مردم، همان‌گونه که امر کرده‌ای، به ما دست توسّل دراز کرده‌اند؛ آنان فضل و رحمت تو را آرزو دارند و چشم‌انتظار احسان و نعمت تو هستند. خداوندا، آنان را از بارانی پربرکت و بی‌زیان سیراب کن؛ و بارش این باران را پس از آن قرار ده که از صحرا بازمی‌گردند و به خانه‌هایشان می‌رسند.» 
 نماز که تمام شد باران  نازل شد و مردم سیراب رحمت الهی شدند. 

نماز باران؛ از پیامبر (ص) تا علی (ع) 
در روزگار پیامبر (ص) نیز هنگامی که مدینه در خشکسالی فرو رفته بود، مردم به دستور حضرت نماز استسقاء خواندند  و باران رحمت الهی فرود آمد. 
مولایمان علی‌ (ع) نیز برای نزول باران به اقامه نماز پرداختند. آن هنگام که در طلب باران به پروردگار چنین عرض می‌کردند: «خداوندا! زمین خشک و خالی از گیاه شده و چهارپایان ما سخت تشنه‌اند. خداوندا! تو مایه امید هر بیچاره در هنگام یأس و نومیدی هستی، ما را به گناهانمان مگیر. بارالها! رحمتت را به وسیله ابرهای پرباران و گیاهان سرسبز بر ما بگستران، همان‌گونه که زمین‌های مرده را با آن زنده می‌کنی. ای خدای قادر و رحیم! زمین ما پژمرده است و موجوداتت در رنج به سر می‌برند. ما به سوی تو باز می‌گردیم و از گناهانمان به درگاهت پناه می‌بریم. باران رحمتت را بر ما فرو فرست تا زمین‌ها سبز و حاصل‌خیز شود و ما بتوانیم نعماتت را شکر کنیم». 
پس از این دعا، ابرها سنگین و پربار شدند و باران رحمت الهی بر زمین فرو ریخت. گیاهان دوباره روییدند و مردم و حیوانات از برکات آن بهره‌مند شدند. این واقعه نمونه‌ای روشن از تأثیر نماز باران و توسل خالصانه به خداوند در سختی‌ها بود و یادآور شد که حتی زمین خشکیده نیز با دعای پاک بندگان زنده می‌شود. 
این سنت الهی و عبادت خالصانه، تنها محدود به گذشته نبود؛ بلکه در دوره‌های بعدی و حتی در روزگار معاصر نیز، مردم مؤمن با امید به رحمت خداوند، به نماز باران دست زدند تا در شرایط خشکسالی و کم‌آبی، دل و زمین را زنده کنند. 
در شهریور ۱۳۲۰، خشکسالی شدید کشور را فرا گرفت و مردم با کمبود غذا و آب روبه‌رو شدند. اهالی قم، همانند گذشتگان، چاره را در نماز باران دیدند و به امامت آیت‌الله خوانساری، نماز را اقامه کردند. 
پس از این مراسم، در حالی که برخی دین‌ناباوران مردم را تمسخر می‌کردند، بارش بی‌سابقه رحمت الهی بر شهر قم نازل شد و زمین‌های خشک دوباره سبز شدند. مردم از این نعمت الهی بهره‌مند گشتند و ایمانشان تقویت شد. 
در زمانه شیخ كلباسی نیز در اصفهان خشكسالی می‌شود؛ مردم از شیخ می‌خواهند كه نماز استسقاء بخواند و طلب باران كند. شیخ دستور می‌دهد مردم سه روز روزه بگیرند، حقوق واجبه خود را پرداخت كرده و رد مظالم كنند، سپس برای نماز بیایند.

نماز استغاثه مردم مشهد به رسم  پیغمبر(ص) 
و حال در روزگار ما نیز مردم هر ساله با اقامه نماز باران این رسم دیرین را به جا می‌آوردند و در اقصی نقاط کشور در طلب رحمت الهی نماز باران اقامه می‌کنند.  
مردم شهر مقدس مشهد نیز روز گذشته، به استناد به سنت شیعه نماز باران اقامه کردند. هزاران نفر از اهالی شهر با تجمع در مجتمع تربیتی‌آموزشی حضرت مهدی (عج)، به امامت آیت‌الله شیخ مهدی مروارید در طلب بارش رحمت الهی نماز باران اقامه کردند.
و اما دیشب زمانی‌که هنوز یک روز از اقامه نماز باران نگذشته بود، خبرها نوید بارش باران را داد: «باران در راه ایران است». آری، بخوان دعا را که دعا اثر دارد. 

انتهای خبر/ 
خبرنگار: سارا آویشی