گناه انسان را‌ از درگا‌ه‌الهی دور می‌کند

به گزارش پایگاه خبری صبح توس، آیت‌الله سید احمد علم‌الهدی در خطبه عبادی نماز جمعه این هفته که در حرم مطهر رضوی برگزار شد، در استمرار سلسله مباحث تقوای عملی در زندگی فردی و اجتماعی اظهار کرد: مسئله ارتباط انسان با خدا به‌عنوان یک ضرورت قطعی می‌تواند زندگانی انسان را به‌صورت یک سیره کامل‎عیار انسانی تبدیل کند. یکی از صورت‌های ارتباط انسان با خدا نیز دعاست؛ یعنی همان شکلی که در زمان احتیاج نفسانی انسان به وجود می‌آید و حتی یک «یا الله»، ارتباط قلبی بنده با پروردگار را دوباره متصل می‌کند.

ایشان افزود: مشکل اصلی در این ماجرا زمانی است که بنده به درگاه خدای متعال دعا می‌کند اما مسئله او حل نمی‌شود و این چالش عدم استجابت دعا که حتی در عین باورمندی به خدا و استیصال از مشکل صورت می‌گیرد، دلایل متعدد دارد.

اعتماد انسان به خدا، شرط اول استجابت دعا

نماینده ولی‌فقیه در استان خراسان رضوی با اشاره به آیات 61 و 62 سوره مبارکه شعراء خاطرنشان کرد: دعا در ابتدا باید براساس باورمندی قطعی انسان نسبت به خدا باشد تا بنده خدا را باور کند و حل مشکل خود را فقط درگرو اراده الهی بداند. یکی از دلایل مستجاب نشدن دعا نیز همین است که به‌موازات دعا، خیلی کارهای دیگر هم می‌کنیم و العیاذبالله به نفرات دیگری هم دل‌خوش داریم. انسان وقتی دلش ذوب در عشق خدا شد، کارهای بزرگی می‌کند. یکی از این مصادیق در ماجرای موسی(ع) متجلی شد؛ جایی که لشکر فرعون، بنی‌اسرائیل را تا ساحل نیل دنبال کرد و زمانی رسید که قوم موسی(ع) به او گفتند «إِنَّا لَمُدْرَکُونَ» یعنی کار ما ساخته است اما پیامبر خدا(ص) با آرامش پاسخ داد «اِنَّ مَعِیَ رَبّی سَیَهْدِینِ» یعنی خدای من با من است و مرا هدایت می‌کند. همین اطمینان هم باعث شد حکم برسد که موسی(ص) عصایت را به نیل بزن.

ایشان ادامه داد: یکی دیگر از دلایل عدم استجابت دعا، ارتباط ناقص انسان با خداست. در این باره وجود اقدس امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید «إنَّ کَرَمَ اللّه ِ سُبحانَهُ لا یَنقُضُ حِکمَتَهُ» یعنی کرم خدا، حکمت خدا را نقض نمی‌کند و اگرچه کرامت الهی زمینه‌ساز استجابت دعاست اما حکمت خدا اقتضا دارد که دعای انسان گناهکار مستجاب نشود مگر اینکه فرد توبه کند، توبه او مقبول واقع شود و به صراط مستقیم بازگردد.

آیت‎الله علم‌الهدی با بیان اینکه وفای به عهد بنده زمینه‌ساز وفای به عهد پروردگار و استجابت دعا خواهد شد، تصریح کرد: در روایت آمده فردی به امام صادق(ع) مراجعه کرد و از حضرت پرسید که چرا برخی دعاها مستجاب نمی‌شود درحالی که خدا در قرآن فرمود «ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ» یعنی بخوانید مرا تا اجابت کنم شما را؟ حضرت به این آیه استناد کرد که می‌فرماید «أَوْفُوا بِعَهْدِی أُوفِ بِعَهْدِکُمْ» و پاسخ داد که استجابت دعا عهد پروردگار با بنده است اما مقدم بر آن، انسان باید عامل به عهد خود باشد.

ایشان با اشاره به آیه 60 سوره مبارکه یس تأکید کرد: وقتی از امام صادق(ع) درباره عهد انسان با خدا سؤال شد، حضرت پاسخ داد که عهد خدا با انسان، پیروی‎نکردن از شیطان است که با باورمندی به خدا و آلوده‎نشدن به گناه تجلی پیدا می‌کند. سند این عهد نیز در این آیه آمده که فرمود «أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَیْکُمْ یَا بَنِی آدَمَ أَنْ لَا تَعْبُدُوا الشَّیْطَانَ» و تصریح دارد به عهد صادقی که وجود اقدس پروردگار از انسان گرفته تا شیطان را بندگی نکند.

اصرار به گناه، زمینه‌ساز عدم استجابت دعا

امام‌جمعه مشهد ضمن تشریح انواع ارتکاب گناه گفت: انسان دو نوع ارتکاب گناه دارد. یکی همچون آن راننده‌ای است که ضمن انحراف از جاده به سراشیبی سقوط می‌افتد و نه‌تنها ترمز نمی‌کند بلکه با شتاب مضاعف در مسیر سقوط به پرتگاه به پیش می‌رود. نوع دوم گناه هم به‌مثابه آن راننده‌ای است که در جاده همواری حرکت دارد و شاید از روی غفلت به شانه چپ و راست جاده می‌لغزد اما به‌سرعت متوجه می‌شود و به راه بازمی‌گردد.

ایشان بیان کرد: دعای گناهکار از نوع اول مستجاب نمی‌شود زیرا در عمق گودی یک چاه تاریک و دره سقوط به نام گناه افتاده و فقط نه اینکه فقط راه برگشت نباشد بلکه خود انسان هم باز نمی‌گردد.

عضو مجلس خبرگان رهبری اظهار کرد: برادر جوان من، خواهر گرامی من، وقتی دعا می‌کنیم و دعا مستجاب نمی‌شود، پیش از اینکه سؤال محضر ذات اقدس پروردگار ببریم، باید خود را بررسی کنیم و عوامل نفسانی خود را بررسی کنیم. این معصیت ماست که دعا را مستجاب نمی‌کند. بنابراین وقتی در سراشیبی سقوط قرار داریم باید ابتدا مسیر را دوباره پیدا کنیم و پس از آن، حاجت به درگاه الهی ببریم.

توسل، معین دعاست

ایشان افزود: البته این را بدانید، در جریان دعا هیچ کمک و معینی به اندازه توسل کارکرد ندارد. شاید انسان به ورطه گناه و انحراف افتاده باشد و دعایش مستجاب نشود اما در توسل، ما به ذات مقدسی در درگاه الهی متوسل می‌شویم تا او برای ما دعا کند و خوش به حال کسی که فاطمه زهرا(س) و علی ابن موسی‌الرضا(ع) برایش دعا کند. اینجاست که زیارت جامعه کبیره به زیبایی می‌فرماید: «وَ ما خَصَّنا بِهِ مِنْ وِلایَتِکُمْ طیبا لِخَلْقِنَا وَ طَهارَةً لأِنْفُسِنَا وَ تَزْکِیَةً لَنا وَ کفّارَةً لِذُنُوبِنا» یعنی آن‌چه در ولایت شما اهل‌بیت(ع) موردتوسل ما قرار می‌گیرد، دلیل پاکیزگی اخلاق ما، طهارت جان‌هایمان، پاک‌سازی و رشد ما و جبران گناهانمان خواهد بود و باعث می‌شود حتی اگر گناهکار هم باشیم، حاجاتمان برآورده و دعایمان مستجاب شود.

انتهای پیام/