به گزارش صبح توس؛ نظریه‌ها و الگوهای بسیاری برای توضیح روابط دولت و رسانه وجود دارد. این رابطه هرگز ثابت نیست و تحت‌تأثیر مواردی مانند ساختارهای سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، زمینه‌های تاریخی است.
نقش اصلی یک رسانۀ دموکراتیک، در اصل اعمال نظارت بر دولت است. رسانه‌ها باید بر تمام فعالیت‌های دولت نظارت و بدون هرگونه هراس فسادهای مقامات رسمی را افشا کنند.
رسانه‌ها زمینه‌ای برای گفت‌وگو و مجموعه‌ای از کانال‌ها برای سیاست‌مداران، احزاب سیاسی، گروه‌هایی با منافع عمومی و همچنین ابزار تبلیغاتی و نفوذ برای این بازیگران را فراهم می‌کنند.
از سوی دیگر، رسانه‌ها، به‌ویژه رسانه‌های خبری، بیشترین اطلاعات را از منابع رسمی به دست می‌آورند. به این ترتیب، ارتباط دولت‌ها و رسانه‌ها در هر سیستم اجتناب‌ناپذیر است، اما ماهیت این رابطه در سیستم‌های سیاسی و رسانه‌ای مختلف متفاوت است.
دولت‌ها تلاش می‌کنند چارچوبهای موردنظر خود را بر گردش اطلاعات بین رسانه‌ها و مردم اعمال کنند تا تأیید و پشتیبانی بیشتری به دست آورند. رسانه‌ها نیز لزوماً بر بخش خاصی از اخبار منتشر شده از جانب مقامات تمرکز نمی‌کنند؛ آن‌ها سعی می‌کنند استقلال خود را با تمرکز بر جنبه‌های اجتماعی و شخصی رقابتهای سیاسی و اهداف استراتژیک بازیگران سیاسی نشان دهند.
سازمان‌های رسانه‌ای از قدرت خود، که انتخاب اختیاری اخبار است، استفاده می‌کنند تا محتوای خبری خود را بسازند. به این معنا، رسانه‌ها نه‌فقط اطلاعات را عرضه می‌کنند، بلکه ممکن است به بازیگرانی مستقل در اتفاقات سیاسی تبدیل شوند.
در مقابل، دولت‌ها به دنبال استراتژی‌های خود برای مدیریت انتشار اخبارند و مدیریت استراتژیک اخبار در جهت تأثیر بر چارچوب و دستور کار رسانه‌ها و در نهایت افکارعمومی به نفع دولت را به عهده می‌گیرند.
در این دیدگاه، بازیگران اصلی ایجاد، توزیع و کنترل اطلاعات، رسانه‌هایی هستند که به شیوه‌هایی عمل می‌کنند که طبق آن‌ها از دولت حمایت و اثر دل‌خواه آن بر افکارعمومی را تامین می‌کنند. وابستگی شدید کارکنان رسانه‌ها به منابع رسمی درباره مسائل خارجی بدیهی است. این وضعیت قدرتی اجتناب‌ناپذیر برای منابع دولتی فراهم می‌سازد تا چارچوبهای موردنظر خود را با موضوع و رویداد وفق دهند.
دولت‌ها، علاوه بر رویدادهای سازماندهی‌شده، می‌توانند حوادث ساختگی نیز ایجاد کنند تا توجه رسانه‌ها را منحرف کنند.
البته، رسانه‌های جدید اینترنتی قطعاً شبکه‌ها و کانال‌های جدیدی از اطلاعات جهانی و محلی را فراهم می‌کنند که دولت‌ها و رسانه‌های قدرتمند وابسته به‌راحتی نمی‌توانند آن‌ها را کنترل کنند. از منظر این رسانه‌های مستقل، آگاهی عمومی در هر زمینه‌ای، به هر شکلی و در هر شرایطی به نفع مردم خواهد بود.
مهدی احمدی، کارشناس رسانه
انتهای پیام/
